نم نم باران
از جناب هوشمند فتح اعظم
به یاد یاران ثابت قدم عزیز ایران
در انتظار نم نم باران
شعری را که میخوانید در روزهای جاودان وسرنوشت ساز سالهای اولیه انقلاب سروده شده است یعنی در سال 1360 که یاد آور سالهای جانبازی و فداکاری بسیاری از اعضای جامعه بهائیان ایران بود .اعضای محفل ملی گروه گروه به شهادت میرسیدند ولی باز گروه دیگر بجای آنان سینه های خود را سپر بلای بهائیان ایران میکرد.از خود گذشتگی آنان کم نظیر بود آنان هر گز فرار اختیار نکردند و هر گز از انجام وظایف روحانی و وجدانی خود کوتاهی نکردند، به بهائیان و مردم ایران عشق ورزیدند و جان خود را برای دفاع از آرمانهای متعالی خود که همانا صلح و وحدت و یگانگی و خدمت به نوع بشر است فدا کردند.
نوشته زیر از دفتر خاطرات خانم ژینوس محمودی یکی از اعضای شهید محفل ملی بهائیان ایران و از مفاخر زنان این مزو بوم است.
او از اولین بنیان گذاران سازمان هواشناسی ایران و رئیس اداره تحقیقات و بررسی های علمی هواشناسی ایران بود. با هم از دفتر خاطراتش میخوانیم:
(...ساعت هشت به منزل رسیدم. نامه دکتر مفیدی آمده بود، بیشتر از دو هفته بود که منتظرش بودم.بیصبرانه... پای تلفن گفته بود که شعری از هوشمند برایم فرستاده.
برایم نوشته بود حالشان فرقی نکرده است ولی همیشه بیاد شما و افراد فامیل هستند و اخیراً نیز با این حالتی که دارند ابیاتی سروده اند که مخصوصاً گفتند برای شما بفرستم.البته هرگز راضی نیستند که نامی از ایشان برده شود زیرا همان طوری که میدانیم تواضع و فروتنی ایشان بی نام و نشانی را اقتضا میکند.
خیلی این شعر را خواندم ،دیدم فقط و فقط مال من است، حتی با وجودی که بالایش نوشته شده:
«بیاد یاران ثابت قدم عزیز ایران»
خیلی اشک ریختم یکی از تعداد دفعاتی بود که آرزو کردم کاش میتوانستم شعر بگویم و جوابش را بدهم، نمیدانم آنرا چه خواهم کرد . ولی باید در این دفتر ثبت شود.)
به یاد یاران ثابت قدم عزیز ایران
در انتظار نم نم باران
شعری را که میخوانید در روزهای جاودان وسرنوشت ساز سالهای اولیه انقلاب سروده شده است یعنی در سال 1360 که یاد آور سالهای جانبازی و فداکاری بسیاری از اعضای جامعه بهائیان ایران بود .اعضای محفل ملی گروه گروه به شهادت میرسیدند ولی باز گروه دیگر بجای آنان سینه های خود را سپر بلای بهائیان ایران میکرد.از خود گذشتگی آنان کم نظیر بود آنان هر گز فرار اختیار نکردند و هر گز از انجام وظایف روحانی و وجدانی خود کوتاهی نکردند، به بهائیان و مردم ایران عشق ورزیدند و جان خود را برای دفاع از آرمانهای متعالی خود که همانا صلح و وحدت و یگانگی و خدمت به نوع بشر است فدا کردند.
نوشته زیر از دفتر خاطرات خانم ژینوس محمودی یکی از اعضای شهید محفل ملی بهائیان ایران و از مفاخر زنان این مزو بوم است.
او از اولین بنیان گذاران سازمان هواشناسی ایران و رئیس اداره تحقیقات و بررسی های علمی هواشناسی ایران بود. با هم از دفتر خاطراتش میخوانیم:
(...ساعت هشت به منزل رسیدم. نامه دکتر مفیدی آمده بود، بیشتر از دو هفته بود که منتظرش بودم.بیصبرانه... پای تلفن گفته بود که شعری از هوشمند برایم فرستاده.
برایم نوشته بود حالشان فرقی نکرده است ولی همیشه بیاد شما و افراد فامیل هستند و اخیراً نیز با این حالتی که دارند ابیاتی سروده اند که مخصوصاً گفتند برای شما بفرستم.البته هرگز راضی نیستند که نامی از ایشان برده شود زیرا همان طوری که میدانیم تواضع و فروتنی ایشان بی نام و نشانی را اقتضا میکند.
خیلی این شعر را خواندم ،دیدم فقط و فقط مال من است، حتی با وجودی که بالایش نوشته شده:
«بیاد یاران ثابت قدم عزیز ایران»
خیلی اشک ریختم یکی از تعداد دفعاتی بود که آرزو کردم کاش میتوانستم شعر بگویم و جوابش را بدهم، نمیدانم آنرا چه خواهم کرد . ولی باید در این دفتر ثبت شود.)
- بیشتر بخوانید درباره نم نم باران
- برای ارسال نظر خود درسایت لاگین کنید
