بيش از ١٤ دانش آموز در اثر آنفلوآنزای خوکی جان سپرده اند حسن ضياءالدينی، مدير کل سلامت آموزش و پرورش، اعلام کرده است که بر اساس آخرين آمار ١٤ تا ١٥ دانش آموز در اثر ابتلا به آنفولانزای نوع آ جان خود را از دست داده اند. وی گفته است که برای واکسينه کردن همه دانش آموزان کشور و پيشگيری ٣٠ ميليارد تومان بودجه لازم داريم. خبرگزاری ايسنا به نقل از وی گزارش داده است که تاکنون تنها ٥ مدرسه در کل کشور و حدود ١٢ کلاس درس تعطيل شده اند. مدير کل سلامت آموزش و پرورش تاکيد کرد که برای مقابله با اين بيماری از جمله بهسازی سرويس های بهداشتی مدارس و تامين صابون مورد نياز دانش آموزان علاوه بر بودجه دولت حداقل به ٣٠ ميليارد تومان اعتبار نياز داريم. پيش از اين اعلام شده بود که مدارس برخی شهرهای ايران از جمله کاشان به دليل گسترش اين بيماری تعطيل شده اند.

نامهء سرگشاده به آقای احمدی‎نژاد

ایران پرس واچ

یادداشت ناشر: مکتوبی که ترجمهء آن ذیلاً درج می‎گردد، در اصل به زبان پرتغالی توسّط محفل مقدّس روحانی بهائیان برزیل [عالی‎ترین مقام منتخَب اداری بهائیان برزیل] خطاب به آقای احمدی‎نژاد در زمان سفر اخیر ایشان به کشور مزبور نوشته شده است.  این ترجمه از متن انگلیسی صورت گرفته است.

آقای رئیس جمهور

سفر شما به برزیل، بنا به دعوت پرزیدنت لولا، موجب تأمّلی دربارهء روابط بین دو کشور می‎گردد.  هر دو کشور برزیل و ایران توجّه خود را به سناریوی جهانی معطوف داشته‎اند: آنها ممالکی، با نفوذ جغرافیایی – سیاسی شگرف، و جمعیتی بس متنوّع، در حال ظهور در عرصهء جهانی هستند.  لذا، هیچ امری طبیعی‎تر از تقویت نزدیکی آنها به یکدیگر، بیان اقدامات مثبت و مفید  و بررسی و تأیید امکانات همکاری نیست.

به من بگو چرا" :

یك زندانی بهایی از نگاه همكلاسی قدیمش در ایران
15 آوریل2009

با درود بر هموطنانم ،

بدنبال مطلبی در فضای اینترنت می گشتم كه دیدن خبری میخكوبم كرد نام شخصی در آن خبر بود كه مرا به گذشته های دور – حداقل 25 سال پیش - می برد خبر مزبور در مورد آخرین وضعیت دو زندانی عقیدتی بهایی در مشهد به نامهای جلایر وحدت و سیما اشراقی بود جلایر همكلاس قدیمی ام در دبیرستانی در مشهد بود وقتی برگشتم به آن زمان ، یادم میاید در آن سن و سالها كه ما بچه دبیرستانیها فكر می كردیم با سیگاركشیدن و حرفهای ركیك به هم زدن ، خودمان را بزرگ نشان می دهیم از جلایر ( تنها همكلاسی بهایی ام در آن سالها ) حتی یك كلمه حرف زشت یا فحشی نمی شنیدیم . یك روز با چند تا از همكلاسیها در حال ردوبدل كردن شماره تلفن دختران بودیم كه جلایر هم رسید خواستم به او هم شماره ای بدهم ولی وی با خنده و شوخی حتی حاضر نشد نگاهی به شماره ها بیندازد همان وقت بود كه با طعنه به وی گفتم : " ای بابا ، تو كه از ما مسلمونا مسلمون تری " بعدها رابطه ام با وی صمیمی تر شد چرا كه داوطلب شده بود بی هیچ چشمداشتی به من و دو نفر دیگه از بچه های كلاس درس بدهد . با اینكه همه بچه های كلاس می دانستند بهائیها بعد از دیپلم نمی توانند كنكور بدهند و وارد دانشگاه شوند ولی نمی دانم این چه رازی بود كه همه بچه بهائیها تا كلاس آخر دبیرستان از شاگرد اولای كلاس محسوب می شدند كه البته جلایر هم از این قاعده مستثنی نبود .

به یاد بوسه های آتشین مادر ، بر لبان سرد دخترش در پزشکی قانونی

شیراز غلغله بود شهر چهرۀ غریبی داشت . آن روز ها را هیچکس از یاد نخواهد  برد. 28 خرداد ماه 1362 ....  هیچ کس باور نمیکرد . درست دو روز پیش 6 مرد بهائی را به خاطر اعتقاد دینی متفاوتشان به حلقه های دار آویخته بودند . و امروز هم 10 بانوی با شهامت دیگر  را . مادر زرین مقیمی وقتی که شنید دخترش را با 9 تن دیگر از شیر زنان فرهیخته به دار آویخته اند به همراه سایر مادران ، شتابان به سوی پزشکی قانونی شیراز رهسپار شد . اجساد را تحویل نمی دادند ، حتی اجازه دیدن آن ها را هم  نمی دادند . درخواستهای جانگداز پی در پی مادر زرّین  ، دل پاسدار مسؤول را به رحم آورد ، تا تنها ، به دو تن از  آنان اجازه داد که خیلی سریع و کوتاه دختران بخون خفته خود را برای آخرین بار ببینند . مادر زرّین گفت : او را از روسری اش شناختم . سرش را در آغوش گرفتم ، جای خط طناب دار بر روی گردن بلورینش نقش بسته بود ، جانش سرد بود ، خنده ملیحی بر لب داشت ، او را بوسیدم . بوسه ای گرم آتشین برای خودم  و بوسه ای دیگر از جانب همه مادرانی که  نتوانستند بآنجا بیایند . صدای پاسدار بلند بلند بگوش میرسید  :  زود باشید  ، مسئولیت دارد ، زود بروید ... شرح این دیدارِ آخرین را ، مادر زرّین ، برای آقای مقیمی پدر زرّین ، تعریف کرد  و او هم با جانی گداخته این شعر را از زبان او  برای زرّین  شهید سرایید.

 امروز ، كنار قاب عكست ، هاي هاي گريستم...سنگ قبرت ،شكسته

خواب رفتگان بر هم خورد

آسمان آشفت

زمين آشفت

زمان انگشت حيرت بر دهان برد!!

روزي كه رفتي ، اول ترا به خدا و بعد به خاك ايران سپردم ؛

چقدر برايم عزيز بودي ! چقدر برايم عزيز هستي !

صدايت را در ميان خاطرات ، هنوز ،‌مي شنوم؛

و هر روز از پنجره ي قاب مرا نگاه مي كني ،

امروز ، تو همچنان ، لبخند به لب مرا نگاه مي كردي