بيانيه ها

بیانیّه محفل روحانی ملی بهائیان ایران در29 سال پیش

دوستان گرامی درود بر شما
این روزها یکی از دوستان ورقا این گونه که خود میگفت مشغول مطالعه بخشی از تاریخ معاصر جامعه بهائیان ایران بود و صفحات سرخ و زرّینش را با چشم تر میخواند و از صبر و تحمل این بزرگترین اقلیّت دینی ایران درمقابل این همه رفتارهای غیر انسانی غرق در شگفتی و حیرت بود و در عین حال مقالات و اشارات برخی از بهائی ستیزان را در جراید و سایتهای کشور بعد از گذشت 30 سال از آغاز انقلاب از نظر میگذرانید.آه از نهادش برخاست و دلش عمیقا به حال مردم ایران گداخت که افسوس و صد افسوس که خداوند مهربان چه برکات و نعمتهائی بر این سرزمین عنایت فرموده و ما با مردم عزیز ایران کجائیم.....؟ و سپس سند تاریخی ذیل را برای ورقا ارسال کرد. این سند مهم را بخوانیدزیرا « دقیقاً تکرار تاریخ است »وآن بیانیّه محفل روحانی ملی بهائیان ایران در29 سال پیش است . ازانشای آن فهمیدم که اثر قلم فیلسوف شهیر بهائی دکتر علی مراد داودی واستاد فلسفه وادبیّات دانشگاه طهران است که در ان روزگاران درحساسترین جایگاه یعنی ، منشی محفل روحانی ملی بهائیان ایران قرار داشته است دکتر داودی را در همان سال ربودند

سخن اهل دل

هموطنان عزیز و گرامی:

مدت یکصد و سی شش سال(1)است که بر اثر ظهور دو مظهر امر الهی، حضرت باب و حضرت بهاءالله، جامعه بهائی به وجود آمده است، در خلال این مدت گروهی از جماعات متعصب به پشتیبانی قوای دولتی علیه این نهضت روحانی دینی قیام کردند، حضرت باب را از همان ابتدای اظهار امر گرفتار تبعید از وطن خویش شیراز و حبس در دو نقطه دورافتاده در ماکو و چهریق نمودند و پس از شش سال سرانجام در تبریز تیرباران کردند و حضرت بهاءالله را در سال نهم از ظهور حضرت باب به حبس و تبعید به ممالک دیگر و هزاران بلا و ستم و ظلم مبتلا کردند و در خلال این مدت بیش از بیست هزار نفر از پیروان ایشان را که حاضر به تبری از عقاید روحانی خویش نشدند در نهایت قساوت شهید نمودند و در این میان قساوت را به جائی رساندند که به طفل شیرخوار نیز رحم نکردند.