بوسه ای از جنس نور به پای کودک بهائی که جاودانه شد.
بوی جانی سوی جانم می وزد بوی یار مهربانــــــــــم می وزد
دانش آموزان عزیز اگر همیشه زخم هست دوستان روشن ضمیری هم هستند که مرحمند. اگر رنج و سختی هست یاران با وفائی هستند که شهد و شکرند. محمد نوری زاد نام خود را در تاریخ انسانیتِ ایران جاودانه ساخت. بوسه او بر پای کودک ستم دیده ی بهائی از روی وجدان بیداریست که چراغش در دل بسیاری از مردم پاکسرشت ایران زمین روشن است. امثال این نفوس بر فرق روزگار قدم می نهد و خوبی ها و زیبائیها را جستجو می کنند و می یابند و پرستش می کنند. ضمیر آنان به نور پر فروغ انسانیت همیشه روشن است.