دانش آموزان عزیز،
ترانه ای که تقدیم میشود، پژواک مظلومیت شماست که به گوش جهانیان میرسد، ندائیست که
از اعماق قلب پاک و روشن شما علیه تعصبات غیر انسانی بر میخیزد، صدائیست علیه رفتارهای
تبعیض آمیزو خشونت بار، نوائیست برآمده از جان همه قربانیان بی پناهش که غمها و دلشکستگی هایشان، چون اشک ماهی در
آبها ناپیداست ....
پاسخیست به نشانه تحسین از بردباری و تلاشهای انسانی شما برای
رهائی از ستم های ناروا، در سر کلاس درس، در دفتر و محیط مدرسه در جای جای ایران زمین، و انذاریست تأسف بار به همه
کسانیکه راستی و فرزانگی را به تعصب و جهالت میفروشند.
و بشارتیست برای همه دانش آموزان و معلمان و مسؤولان همدل و همراه، که دوستی و مهر را با
دنیا و فراز و نشیب زود گذرش معامله نمیکنند.
ما معلمان فرهیخته را تحسین میکنیم و خدمات آنان را ارج می نهیم و آنان را به حکم ادب و وجدان دوست میداریم، اما در ورای این آداب حکمی در
دیانت بهائی وجود دارد که او را به مقامی کم نظیر میکشاند و آن حکمیست که به او از ارث و میراث شاگردش سهمی میرساند.
او حق عظیمی بر گردن بشریت دارد،ما همواره خشنود و قدر دان آنانیم. هنوز معلمان
پاک نهادی وجود دارند که علی رغم نابسامانیهای فرهنگی و حقوقی در کشور عزیزمان، چراغ دلشان به نور شرافت و
انسانیت روشن است. ما دست آنان را به گرمی و مهر می فشاریم و به همه آنان که با ما هم صدا هستند یا ما با آنان هم صدائیم، میگوئیم:
ای دانش آموزان خوب ، ای معلمان و مدیران محبوب، ای همکلاسیهای محجوب، از ما بشما
صد درود، از ما به شما شادمانه، تقدیم این سرود.