خبر اول:
« پژوهشگران معتقدند خندیدن یک پدیده اجتماعی است »
پژوهشگران معتقدند خندیدن، یکی از قدیمی ترین راه هایی ست که بشر برای برقراری ارتباط با دیگران استفاده می کند. میمون ها، سگ ها و موش ها هم می خندند. بچه ها پیش از حرف آمدن، می خندند. هیچ کس خندیدن را به بچه ها یاد نمی دهد.
سی بی سی، تلویزیون دولتی کانادا در گزارش اخیر خود به پدیده خنده و یافته های پژوهشگران درمورد خنده پرداخته است.
آدم ها معمولا ناخودآگاه، با ریتمی منحصر به فرد و دربخش خاصی از مکالمه می خندند.
رابرت پراوین، عصب شناس و پژوهشگری که چندین دهه در مورد خندیدن تحقیق کرده است می گوید ممکن است آدم ها با شنیدن یک جوک شروع به خندیدن کنند، اما جای شگفتی است که فقط در ده تا پانزده درصد موارد خندیدن آدم ها به خاطر شنیدن یک مسئله طنزآمیز است.
خندیدن به جای این که واکنشی نسبت به یک جوک باشد، بیشتر به واکنش های اجتماعی مرتبط است.
پراوین می گوید: «خندیدن یک پدیده اجتماعی ست و وجود یک فرد دیگر، از ضروریات خندیدن است».
پراوین که استاد دانشگاه مریلند است طی سال ها پژوهش دریافته است که اساساً همه گروه های زبانی از طریق یک جور«هاهاها» می خندند و الگوی مولد خنده درمغز انسان سبب تولید صدای خنده می شود و حتی اگر به زبان های چینی، انگلیسی و فرانسه صحبت کنند هم خنده را درک می کنند.
پراوین تاکید می کند هر «ها» حدود یک پانزدهم ثانیه طول می کشد و هر یک پنجم ثانیه تکرار می شود و اگر فرد سریع تر و یا آهسته تر بخندد، صدای آن شباهتی به آوای خنده نخواهد داشت.
پراوین، نویسنده کتاب «خنده: یک تحقیق علمی» می گوید: «افراد ناشنوا بدون توانایی شنیدن می خندند و افرادی که در حال صحبت با تلفن همراه هستند بدون دیدن طرف مکالمه خود می خندند و این امر نشان دهنده آن است که خنده به یک حس ویژه وابسته نیست و به ارتباطات اجتماعی بستگی دارد.
ژاک پانکسپ، استاد روانشناسی دانشگاه بولینگ گرین می گوید: «خندیدن نشانه شادی و ارتباط مثبت و خوشایند با زندگی است. خنده، پدیده ای کاملا اجتماعی ست».
خندیدن فقط خاص انسان ها نیست. شامپانزه ها هم همدیگر را قلقلک می دهند و حتی وقتی یک شامپازه، تظاهر به قلقلک شامپانزه دیگری می کند، می خندد.
پانکسپ می گوید اگر موش ها را قلقلک بدهیم، می خندند و با این که ظاهراً باورنکردنی به نظرمی رسد، اما نشریه های علمی هم مقاله هایی در این مورد منتشرکرده اند.
وی با اشاره به نوارهای ویدئویی صحنه قلقلک موش ها می گوید موش ها عاشق قلقلک هستند و برای اینکه بیشتر قلقلک داده شوند، بارها به دست پژوهشگران بازمی گردند.
پانکسپ و دانشمندان دیگر با مطالعه موش ها درمی یابند که به هنگام خندیدن چه پدیده ای در مغز رخ می دهد و در نهایت به ریشه ناراحتی و غصه های انسان نیز پی خواهند برد.
جفری برگدورف، استاد مهندسی پزشکی دانشگاه نورث وسترن دریافته است که خندیدن در موش ها نوعی فاکتور شیمیایی رشد تولید می کند که شبیه انسولین است و به عنوان یک عامل ضد افسردگی و کاهش دهنده نگرانی و اضطراب عمل می کند.
برگدورف معتقد است که احتمالاً پدیده مشابهی هم در بدن انسان رخ می دهد. این امر، برای پزشکان فرصتی فراهم می کند تا با هدف قرار دادن مغزانسان با مواد شیمیایی جدید، داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب تولید کنند.
دکتر مارگارت استوبر، استاد روان درمانی دپارتمان پزشکی دانشگاه لس آنجلس که در مورد نقش خنده بر سلامت بیماران خود تحقیق کرده، دریافته است که روحیه افراد با خندیدن بهتر می شود اما خندیدن صرف برای بهبود کامل بیماران مبتلا به افسردگی کافی نیست.
--------------------------------------------------------------------------
خبر دوم:
«روز جهانی ارتقای آگاهی در مورد بیماری اوتیسم»
همزمان با روز جهانی ارتقای آگاهی در مورد بیماری اوتیسم (درخود ماندگی)، برنامه های متعددی برای آگاهی رسانی در مورد این اپیدمی درکانادا برگزار می شود.
به منظور جلب توجه افکار عمومی به این بیماری، بناهای مهم شهر همچون برج معروف کانادا به مناسبت این روز، با نور آبی مزین شد. رنگ آبی نمایانگر حمایت از مبتلایان و توجه ویژه به نیازهای آن ها ست.
اوتیسم یک بیماری ژنتیکی ست که بر اعصاب فرد تاثیر می گذارد. درمان قطعی اوتیسم هنوز کشف نشده است، اما تشخیص و پیشگیری از آن نقش موثری درزندگی فرد مبتلا دارد. فراگیری مهارت های فردی و رفتاری می تواند به تسهیل زندگی روزمره بیمار کمک کند.
به هدف تابیدن نوری بر اوتیسم به عنوان یک اپیدمی جهانی و اهمیت تشخیص و پیشگیری زودهنگام این بیماری، ماه آوریل، « ماه اطلاع رسانی جهانی اوتیسم » نامیده شده است.
موارد متعدد ابتلای به این بیماری سبب شده است که کانادا یک «راهبرد ملی اوتیسم» را مورد ارزیابی قرار دهد.
همزمان با ماه اطلاع رسانی جهانی در مورد بیماری اوتیسم دولت فدرال کانادا اعلام کرده است انجمن «اوتیسم انتاریو» و «خدمات پلیس اتاوا» ثبت نام اینترنتی داوطلبانه خانواده هایی که بیمار مبتلا به اوتیسم دارند را آغاز کرده است تا بتواند کمک های مورد نیاز آن ها را به طور موثرتری فراهم کند.
درآستانه روز جهانی اطلاع رسانی در مورد بیماری اوتیسم، پارلمان کانادا طرح پیشنهادی لایحه قانونی برای ایجاد یک راهبرد ملی برای اوتیسم را مورد بررسی قرار می دهد. اگر این لایحه قانونی با اکثریت آرای نمایندگان پارلمان تصویب شود، کمک های گسترده ای در اختیاراعضای خانواده افراد مبتلا به اوتیسم قرار خواهد گرفت.
براساس گزارش «انجمن اوتیسم کانادا»، از هر ۱۵٠ شهروند کانادا، یک نفر به اوتیسم مبتلاست. این بیماری به ویژه در کودکان شایع است که در هر ۱۶۵ کودک، یک کودک با تشخیص نوعی از اوتیسم متولد می شود.
براساس جدیدترین ارقام منتشر شده «مراکز آمریکایی کنترل و پیشگیری از بیماری»، از هر ۱١٠ کودک، یک نفر به بیماری اوتیسم مبتلاست.
رقم مبتلایان به این بیماری در ایالات متحده از سال ٢۰۰۲ تاکنون، ۵٧ درصد افزایش
یافته است.
