بررسی ایرادات مخاطب درباره کتاب ایقان

فرهیختگان می دانند که پیدایش دستور زبان متاءخر از زبان است. به دیگر بیان مردم نخست با یکدیگر سخن گفته اند وارتباط بیانی پیدا کرده اند و مدتها بعد دانشمندان ادب از روی آن مکالمات ،قواعد دستور زبانی را استخراج کرده و بر آن منهج باید ها و نباید های زبانی را تدوین نموده اند نه آنکه اول دستور زبان پدید آمده باشد و سپس مردم بر اساس آن قوانین و قواعد زبانی سخن گفته باشند.

آنانکه با زبان عربی آشنایند می دانند مبنای تدوین قواعد زبان عربی ،کتاب "قرآن کریم "است و قواعد زبان عربی از روی قرآن کریم تدوین شده و قبل از قرآن هیچگونه دستور زبانی وجود نداشته است که کسی ادعا کند بر اساس آن قواعد در قرآن غلط ادبی وجود دارد!
مدعی این سخن بیسوادی و کم مایگی یا بی مایگی خود از دانش تاریخ ادبیات عرب را نشان می دهد.
بنا بر این هیچکس نمیتواند ادعا کند که در قرآن غلط ادبی وجود دارد قواعد صحیح و غلط از روی خود قرآن و سخن افصح عرب (پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که فرمودند منم افصح عرب) ساخته شده است.پدید آورنده دستور زبان خود حضرت علی علیه السلام است آنجا که به ابوالاسود دوئلی فرمود بنویس (کل فاعل مرفوع و کل مفعول منصوب و کل مضاف الیه مجرور)و علی علیه السلام شاگرد قرآن است و آنچه دارد از قرآن است.
آنکه می خواهد مدعی وجود غلط در قرآن باشدآن غلط را باید از قواعدی در آورد که خود آن قواعد بر اساس قرآن تنظیم شده و این ممکن نیست .اگر هم کسی چنین ادعائی کند نهایت بی خبری خود را از تاریخ ادب عرب نشان داده است.

ایقان آنطور که جناب شوقی گفته کتاب معجزه حضرت بهاءاله است و حالا که آن را مملو از اغلاط ادبی می بینند می گویند مشکلی نیست در قرآن هم غلط ادبی وجود دارد!
میزان و ترازوی ادب در زبان عرب ،قرآن کریم است و هر باید و نباید دستوری استنادش به آیه ای از قرآن کریم است که در سرتاسر متون آموزش ادب عرب(صرف و نحو و بلاغت)این اصل ساری و جاری است و اصولا دستور زبان عرب براساس قرآن در سنوات بعد از نزول مدون شده است چنانکه در مورد ابوالاسود دوئلی گفته شد.

عالمان فکاهی می شمرند سخن آن مدعی وجودغلط در قرآن راکه :

تو هنوز نفهمیده ای که هر وزنه ای را با میزان می سنجند نه میزان را با وزنه و قرآن میزان ادب عرب است.
قاعده را از قرآن استخراج می کنند نه اینکه قران را با قواعد مستخرجه بسنجند!

اما کتاب ایقان نوشته ای است دارای غلط ادبی و محتوائی که سالها پس از تدوین دستور زبان فارسی و عربی پدید آمده و ناگزیر است از قواعد این زبان تبعیت نماید . چنانکه نوشته های همه ادیبان فارس و عرب بر قوانین ادبیات عرضه می شود .

البته به عرض برسانم که مثلا اسپرانتو دقیقا برعکس است. اول قواعد بعد زبان.

(چون بیش از دوازده ساعت گذشت و از بهائی ستیزان خبری نشد فرض را بر این می گذارم که علاقه ای به بحث صرف و نحو مربوط به این آیه را ندارند. البته تعجبی هم ندارد و این بار اول نیست که ایراد گیران بر عربی حضرت بهاءالله و حضرت باب به محض جدّی شدن بحث نیست می شوند. به هر حال این بحث را باز می گذارم تا بعد.)

ولی نکته در همین جاست که قواعد استخراجی از یک کتاب آسمانی در بسیاری از موارد با خود قرآن سازگاری ندارد. حضرت بهاالله موارد بسیاری را در لوح قناع ارائه می کنند. و جناب ابوالفضایل نیز در فرائد بسیاری از موارد خلاف قواعد لغت عرب را معرفی می کند.

خداوند بر قوانین صرف و نحو چیرگی دارد و دست خدا بسته نیست.

دنبالۀ بحث و ادعاهای مسعود درباره کاربرد نادرست و اشتباهات دستوری و ادبی در کتاب مبارک ایقان را در اینجا ادامه می دهم.

عبارت" فلتقدسن "در ص2 س2 (ص نشان صفحه و س نشان سطر) غلط است زیرا لام امر بر سر جمع مخاطب امر داخل نمی‌شود. چنان که بعضی بهائیان در بعضی نسخه‌های اخیر متوجّه این غلط شده‌اند و عبارت "منزول من الله" ایقان را تصحیح کرده و به جای آن کلمه‌ی "قدسوا " را نشانده‌اند!

در حال حاضر یک کتاب ایقان عربی چاپ 1352 ه. (1934 میلادی) چاپ مصر و یک نسخه ایقان چاپ آلمان را در پیش رو دارم و عبارت «فلتقدسن» در آن نیست. مطابقه با یک نسخه خطی فتوکپی نیز چنین عبارتی را نشان نمی دهد. مطالعۀ ایقان چاپ بمبئی به سال 1893 (یکسال پس از وفات حضرت بهاءالله) نیز چنین عبارتی را ندارد.
http://www.h-net.org/~bahai/areprint/baha/G-L/I/iqan1893/iqn002.gif
پس بر می گردیم به سال 1882 ده سال پیش از وفات بهاءالله پیامبر ایرانی که در نسخه چاپ بمبئی و در زمان ناصرالدین شاه قاجار (و چند سال پس از امتیاز رویتر و نه سال پیش از نهضت تنباکو) که این اشتباه چاپی در چاپ سنگی از روی نسخۀ دست نویس به چشم می خورد.
http://www.h-net.org/~bahai/areprint/baha/G-L/I/iqan1882/iqan002.gif

حال آنکه نسخه های موجود خطی پیش از آن و همزمان با آن در دست هستند که این اشتباه را ندارند. از عبارت « بهائیان در بعضی نسخه‌های اخیر متوجّه این غلط شده‌اند و عبارت "منزول من الله" ایقان را تصحیح کرده و به جای آن کلمه‌ی "قدسوا " را نشانده‌اند» از سوی مسعود تعجب چندانی نکردم اگر سال 1893 به بعد را جزو «نسخه های اخیر» مطرح کرده است چون مطمئن هستم رسالۀ ردّیه ای را که از روی آن مطالب عجیب و غریب خود را به عاریت گرفته و استخراج کرده است از آن زمان «به روز» نشده است. بله، زمانی بود که بهائی ستیزان اندک سواد و دقتی داشتند و از زمان معاصر بیش از 115 سال عقب نبودند. در هر رشته مطالعاتی دیگری بی سوادی و کم آوردن 115 ساله موجب مسخره عوام و خواص است و استثنای آن البته بهائی ستیزی است. هیچ رشته مطالعاتی دیگر به ذهن نمی آید که داده های 115 ساله پیش به عنوان مطلبی «اخیر» مطرح شود، نه فیزیک، نه شیمی، نه پتروشیمی، نه الکترونیک، نه مخابرات، نه پزشکی، نه تعلیم و تربیت. فقط بهائی ستیزی است که در سه قرن پیش غوطه می خورد و خوش است.

کاویان عزیز

این ایرادات که شما به آن می پردازید و بسیار ی موارد دیگر قبلا از طرف افرادی با نام و نشان مشخص در ویژه نامه های ایام و فصلنامه مطالعات تاریخی منتشر شده و جواب محکم و قاطع به آن داده شده است.

در مواردی نیز این افراد که بعضی از آنها علماء مشهوری بوده اند ، آن چنان در حمله به آئین بهائی تند روی کرده اند که نادانسته به آثار دیانت مقدس اسلام و ائمه اطهار نیز توهین کرده اند به این تصور که این کلمات مقدسه از آثار دیانت بهائی است

پاسخ جامع و کامل در سایت ولوله در شهر که دوبار توسط عناصر حکومتی فیلتر شده است موجود می باشد .
http://www.velvelehdarshahr31.info/

این است که حضرات دیگر جرات ندارند با نام و نشان مشخص خود را معرفی نمایند و لذا مخفیانه بعضی از این مطالب را کپی کرده و در وبلاگها می گذارند.

اگر یکی از این افراد جرات کند که نام و نشان و آدرس خود را بدهد و مطالبش را بصورت یک مقاله بنویسد و به نام اصلیش منتشر کند ( همانطور که شما مطالبتان را بنام خود منتشر می کنید) آنوقت ارزش پاسخ دادن دارد.

خود شما دیده اید که این افراد مرتبا وعده می دهند که مطالب خود را منتشر سازند ولی جرات نمی کنند زیرا عاقبتشان مانند فیچیکیا و شهبازی و خسروشاهی و شیخ حلبی می شود .

پیشنهاد می کنم ادامه بحث خود را مشروط به این فرمائید که آنها نیز هویت خود را برملا سازند زیرا پاسخ به افراد بی هویت در شان شما نیست .